Mikrochirurgiczna biopsja jądra – mTESE / microTESE
Otwarta, mikrochirurgiczna biopsja jądra mTESE jest leczeniem z wyboru u pacjentów, u których stwierdzono azoospermię nieobstrukcyjną (NOA), gdy przyczyna braku plemników w nasieniu wynika z dysfunkcji samego jądra. Spermatogeneza (produkcja plemników) nie przebiega w całym jądrze jednakowo, ale mogą występować obszary, w których dochodzi do spermatogenezy i obszary, w których jej brak.
Operacja mikrochirurgicznej biopsji jądra microTESE jest najskuteczniejszą metodą pozyskania plemników spośród wszystkich metod biopsji jądra i najądrza.
Jeśli tylko istnieje taka możliwość kliniczna, warto przed biopsją wprowadzić stymulację hormonalną jąder, mającą na celu pobudzić jądro do maksymalnej pracy, co zwiększa szanse na sukces biopsji i znalezienie plemników do procedury zapłodnienia IVF.
Mikrochirurgiczna aspiracja nasienia z najądrza – MESA
W przypadku azoospermii obstrukcyjnej, gdy samo jądro pracuje prawidłowo, ale występuje przeszkoda w drogach wyprowadzających nasienie leczeniem z wyboru jest mikrochirurgiczna aspiracja nasienia z najądrza.
Polega ona na wybraniu pod mikroskopem powiększonego kanalika najądrza, nacięciu go i aspiracji plemników. Dzięki temu uzyskane plemniki są najbardziej dojrzałe i gotowe do zapłodnienia in vitro.
Operacja MESA jest stosowana, gdy nie jest możliwe udrożnienie dróg nasiennych innymi metodami (np. TURED) i uzyskanie plemników w ejakulacie.
Mikrochirurgiczna operacja żylaków powrózka nasiennego
Żylaki powrózka nasiennego mogą być operowane na 4 sposoby:
- klasycznie metodą Palomo,
- laparoskopowo (3 minimalne nacięcia na brzuchu, możliwość zaopatrzenia obustronnych żylaków),
- embolizacja wsteczna (wykonywana przez radiologa lub chirurga endowaskularnego)
Ostatnia metoda wymaga niewielkiego cięcia nad moszną przez które wydobywa się powrózek nasienny i pod mikroskopem zamyka się wszystkie dostępne naczynia żylne. Zachowanie tętnic i naczyń limfatycznych skutkuje bardzo niskim ryzykiem powstania wodniaka jądra po operacji żylaków powrózka nasiennego.
Mikrochirurgiczna denerwacja jądra
Denerwacja jądra jest zabiegiem z wyboru w przypadku nieskutecznego leczenia przyczynowego i zachowawczego przewlekłego bólu jądra.
Denerwacja jądra to szansa na zachowanie jądra i uniknięcie orchidektomii, czyli całkowitego usunięcia jądra. Operacja polega na przecięciu wszystkich struktur powrózka nasiennego z wyjątkiem tętnicy jądrowej (oraz, o ile to możliwe, także tętnicy nasieniowodowej i tętnicy mięśnia dźwigacza jądra), naczyń limfatycznych powrózka nasiennego, a także – jeśli pacjent chce zachować płodność – nasieniowodu.
W związku ze specyfiką zabiegu, mimo staranności chirurga, może dojść do utraty części lub całości funkcji jądra. Zabieg denerwacji jądra nie zawsze jest skuteczny i niewielki odsetek pacjentów może nadal odczuwać ból i wymagać usunięcia jądra. Ale nawet orchidektomia nie gwarantuje pozbycia się bólu, gdyż mogą powstać bóle fantomowe (ból jądra mimo jego braku).
Rewazektomia, czyli mikrochirurgiczne odwrócenie wazektomii
Odwrócenia wazektomii dokonuje się po zabiegu wazektomii, w przypadku gdy pacjent zdecyduje się na posiadanie kolejnego potomstwa.
Zabieg ten nie ma 100% skuteczności, dlatego przystępując do wazektomii powinniśmy traktować podwiązanie nasieniowodów jako zabieg potencjalnie nieodwracalny i być w pełni przekonanym o zakończeniu planów rozrodczych.
Odtworzenie ciągłości dróg nasiennych wykonuje się albo poprzez połączenie końców nasieniowodów (wazowazostomia) lub poprzez połączenie nasieniowodu bezpośrednio z najądrzem (wazoepidydymostomia).
Celem zabiegu jest przywrócenie obecności plemników w ejakulacie, co oczywiście nie jest równoznaczne z pewnością zajścia w ciążę. Jakość nasienia u pacjentów po wazektomii może być gorsza niż w czasie, gdy mieli 20 lat lub gdy rodziły się ich pierwsze dzieci. Wynika to m.in. z naturalnego starzenia się organizmu, przebytych chorób, stylu życia, czasu zablokowania jąder wazektomią, czy w ogóle samej skuteczności zabiegu rewazektomii.
W przypadku przywrócenia obecności plemników w wytrysku, ale słabej jakości nasienia, para może skorzystać z inseminacji lub zapłodnienia in vitro.